Na današnji dan pre 86 godina, 24. avgusta 1933. godine u Čačku, rođen je pesnik Aleksandar Ristović. Osnovnu školu i Gimnaziju završio je u Čačku, a Filozofski fakultet u Beogradu. Kao profesor srpskog jezika i književnosti radio je u OŠ „Filip Filipović“ i Gimnaziji u Čačku, a kao urednik u beogradskim izdavačkim preduzećima Mlado pokoljenje i Nolit.
Objavio je zbirke pesama: Sunce jedne sezone (Nolit, 1959), Ime prirode (Bagdala, 1962), Drveće i svetlost unaokolo (Prosveta, 1964), Venčanja (Nolit, 1966), O putovanju i smrti (Nolit, 1976), Ta poezija (Nolit, 1979), Ulog na senke (SKZ, 1981), Gore i dole (Gradska biblioteka u Čačku, 1973), Dnevne i noćne slike (Narodna knjiga, 1984), Slepa kuća i vidoviti stanari (Nolit, 1985), Lak kao pero (Nolit, 1988), Platno (Narodna knjiga, 1989), Praznik lude (Prosveta, 1990), roman Trčeći pod drvećem (Prosveta, 1970) i knjigu poetske proze Pisma sanjalici (Nolit, 1972).
Matica srpska posthumno je izdala Ristovićevu zbirku pesama Hladna trava (1994), Svetiljka za Ž. Ž. Rusoa, Neki dečak i Mali eseji 1995. godine. Nolit je objavio najveći deo rukopisa koje su, iz pesnikove zaostavštine, priredili Milica Nikolić i Miloš Stambolić. Iste godine Srpska književna zadruga objavila je i knjiguRistovićevih pesama Mirisi i glasovi u izboru Pavla Zorića. U prepevu Čarlsa Simića u Vašingtonu objavljen je izbor pesama ovog autora naslovljen Some other Wine and Light (The Charioteer Press, 1989).
Aleksandar Ristović je prevodio sa francuskog jezika (Žak Prever: Poezija, 1969), i pisao književne kritike. Dobitnik je Nolitove i Zmajeve nagrade za knjigu Nigde nikog. Za knjigu Slepa kuća i vidoviti stanari dobio je Oktobarsku nagradu Beograda 1986. godine, a za knjigu Praznik lude nagradu Branko Miljković 1991. godine. Glavni gost Disovog proleća u Čačku bio je 1983. godine. Preminuo je 30. januara 1994. godine.
Udruženje Čačana u Beogradu na ovaj način želi da sačuva uspomenu na našeg poznatog umetnika
