“DISANJE U JABUKU”, OKAJAVANJE ČOVEKOVOG PADA…
Nagrada “Gordana Todorović” 2017, koju dodeljuje Centar za kulturu, sport i turizam iz Svrljiga kao organizator konkursa, na ovogodišnjim 35. Danima Gordane Todorović, pripala je ravnopravno rukopisma “Plavet” Ranka Pavlovića iz Banja Luke i “Disanje u jabuku” Miladina Vukosavljevića iz Čačka. Nagrada se dodeljuje za neobjavljene zbirke poezije, koje će svetlost dana ugledati već početkom naredne godine. Rezultati konkursa objavljeni su 2. decembra, a o najuspelijim rukopisima odlučivao je žiri koji su činili: Goran Maksimović, predsednik i članovi Radoslav Vučković i Milica Milenković, koji su ujedno i recenzenti oba nagrađena rukopisa, odabrana u konkurenciji od 63 prispelih na konkurs.
“Pesnički rukopis Miladina Vukosavljevića misaono i poetički se može shvatiti kao sagledavanje višeznačnog naslova “Disanje u cvet/Pronik u jabuku” (što je bio prvobitan naziv zbirke), u kojem se “jabuka” simbolički nameće kao plod ljudskog postanja, ali i poreklo istovremenog ljudskog zadovoljstva i patnje. Jabuka je podjednako simbol “kušanja slasti”, kao i simbol “praotačkog greha” koji okajavamo vekovima.
Pokušavajući da biblijski greh praotaca sagleda kao nerazrešivu ličnu, ali i kolektivnu teskobu i sumnju, Vukosavljević višeznačnim lirskim jezikom ponire u misteriju večnih “seniki i opsena”, “snova i jave”, “čuda i čini”, ”uroka i mađija”, koje svagda opsedaju ljudski rod… Zato se pesnikov govor i onda kada je “preko Nikoljskog jevanđelja” ili “preko slike Risimove” zapisan, neposredno usmerava na večitu vezu sa umrlima i metafizičkim saznanjima o razmerama okajavanja čovekovog “pada”. Otuda je čitav jedan ciklus pesama nekrološki intoniran i predstavlja neposredno kretanje “grobnim pejzažima”, u spomen na najbliže članove porodice, kao što su sin, majka i otac, ali i na pesničke drugove i poetičke istomišljenike Branka V. Radičevića, Branislava Petrovića, Aleksandra Ristovića, Božidara Timotijevića i druge. Iz te snažne apolinijske tuge nazire se svest da je ljudska patnja dobrim delom proistekla iz biblijskog sagrešenja…”, zabeleženo je u obrazloženju nagrade.
“Tek što nije iscureo pesak iz mog sata/ Putanja, kojom hodim, već trag je na vodi!/ Sasušen svlak mi je kao omča oko vrata:/ Na njenu ispraznost i sam se, evo, svodim!”, stihovi su Miladina Vukosavljevića iz pesme “Čitanje sudbine”, zastupljene u nagrađenom rukopisu.
Knjiga sadrži pet ciklusa sa 90 pesama, kaže autor, a nekrološki duh ovog rukopisa obojio je njegov život zbog ličnih, porodičnih gubitaka. Miladin Vukosavljević se bavi novinarstvom, publicistikom i književnim radom, objavljuje u brojnim listovima i časopisima, dobitnik je više priznanja za svoj književni rad. Uz desetak publicističkih dela, objavio je dve zbirke poezije: “Oglašavanje pepela” 1983, i “Pomereni predeli” 1984, kao i zbornik “Pesnici Disovog proleća” 1989. Istražuje zaostavštinu Dragoslava Grbića i Branka V. Radičevića. Zastupljen je u zbornicima i antologijama, a prošle godine je nagrađen za prozu o selu u Smederevskoj Palanci.
Zorica Lešović Stanojević
